بررسی سطح سرمی پادتن هپاتیت b علیه آنتی ژن s در کودکان ۷ تا ۹ ساله ی واکسینه شده شهر زنجان سال ۱۳۸۲

خلاصه سابقه و هدف: واکسیناسیون هپاتیت b حداقل در 90 درصد موارد همراه با تولید آنتی بادی خوب بوده است ولی در مطالعات متعددی دیده شده که سطح این آنتی بادی به مرور زمان کاهش می یابد. از آنجا که میزان کاهش در جوامع مختلف متفاوت است، مطالعه ی حاضر به منظور تعیین سطح سرمی پادتن هپاتیت b علیه آنتی ژنs در کودکان 7 تا 9 ساله ی واکسینه شده ی روتین کشوری در شهر زنجان در سال 1382 انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی تعداد 273 دانش آموز از 10 مدرسه ی ابتدایی شهر زنجان به روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت نامه ی کتبی از والدین و تهیه ی 5 میلی لیتر از خون نمونه ها، سطح سرمی پادتن هپاتیت b علیه آنتی ژن s با کیت ایتالیایی رادیم با روش الیزا اندازه گیری شد. تمام سرم ها از نظرسطح پادتن هپاتیت b علیه آنتی ژن c نیز کنترل شدند. اطلاعات در چهار گروه دارای پادتن هپاتیت صفر، کمتر از 10، بین 10 تا 100 و بیشتر از 100 واحد در میلی لیتر طبقه بندی و سطح سرمی 10 واحد در میلی لیتر به عنوان پاسخ گویی ضعیف تعیین و میزان واقعی آن در جامعه برآورد گردید. یافته ها: از 273 نمونه مورد بررسی، در 5/29 درصد نمونه های مورد مطالعه هیچ سطحی از پادتن هپاتیت b علیه آنتی ژن s یافت نشد. در 5/22 درصد افراد میزان آنتی بادی زیر 10، در 5/27 درصد بین 10 تا 100 و در 5/20 درصد موارد آنتی بادی بالای 100 واحد در میلی لیتر بود. در واقع 52 درصد از نمونه ها آنتی بادی کمتر از 10 و 48 درصد آنتی بادی بالای 10 واحد در میلی لیتر داشتند. کاهش سطح آنتی بادی در پسران و دختران یکسان بود. 1 درصد از کودکان مورد مطالعه دارای پادتن هپاتیت b علیه آنتی ژن c بودند. نتیجه گیری و توصیه ها: کاهش سطح سرمی آنتی بادی هپاتیت b علیه آنتی ژن s 5 سال پس از واکسیناسیون بارز است، ولی این یافته لزوم تجویز دوز یادآور را تایید یا رد نمی کند. البته افت آنتی بادی الزاماً به منزله ی استعداد به عفونت نیست و ممکن است شخص در مواجه با ویروس بتواند آنتی بادی بسازد. از این رو انجام مطالعات بیشتر با حجم نمونه ی بالاتر توصیه می گردد.